Perspectiefwisseling
De man sliep in een caravan buiten de stad. Hij had geen postadres, geen voorzieningen, geen inkomen. De medewerker had van alles geprobeerd om opvang te regelen maar er was nergens een mogelijkheid. Het enige dat hij kon doen was gesprekken voeren en contact houden, dat hield de cliënt op de been. Deze was fysiek ernstig verzwakt. Door een bijdrage uit het Ankie Mensink-Fonds kon hij medicijnen en eten kopen en daarmee zichzelf verzorgen. Dat gaf de cliënt een duwtje in de rug om weer in actie te komen. Vrij snel na elkaar lukten er toen wel allerlei zaken. Hij vroeg een uitkering aan nadat hij een kamer had gevonden. Daarna heeft hij als conciërge werk op een school kunnen krijgen. Binnen een half jaar veranderde het uitzicht op zijn leven. De gesprekken met de medewerker hielden hem op de been, de bijdrage uit het fonds zorgde ervoor dat hij weer hoop kreeg op verandering in zijn situatie. Het deed hem goed dat er nog iets mogelijk was.